Αμίτσι, Εντμόντο ντε-

(Edmondo de Amicis, 1846 – 1908). Ιταλός λογοτέχνης. Συμπλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Κούνεο και στο Τορίνο και αποφοίτησε από τη στρατιωτική σχολή της Μοντένα το 1865 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Πολέμησε στη μάχη της Κουστόρα το 1867, χρημάτισε διευθυντής της εφημερίδας Italia Militare και, μετά την είσοδο των ιταλικών στρατευμάτων στη Ρώμη, αφοσιώθηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία, όπου διέπρεψε ως διηγηματογράφος και συγγραφέας ταξιδιωτικών βιβλίων. Τα πρώτα του διηγήματα, που δημοσιεύτηκαν στην Italia Militare και επανεκδόθηκαν το 1868 με τον τίτλο Η στρατιωτική ζωή, είναι εμπνευσμένα από τις στρατιωτικές του εμπειρίες και διέπονται από μια έντονα ρομαντική αντίληψη για τη ζωή. Ο Α. ήταν θιασώτης της τέχνης του Μαντζόνι, o οποίος έχοντας διαβάσει τα πρώτα του αφηγηματικά κείμενα τον συμβούλευσε να ασχοληθεί με την αφηγηματική απόδοση των απλών γεγονότων της καθημερινής ζωής. To 1872 εκδόθηκε στη Φλωρεντία o δεύτερος τόμος των διηγημάτων του, τα οποία διακρίνονται για τη γλαφυρότητα του ύφους τους και την τεχνική τους αρτιότητα, καθώς και μια σειρά άρθρων του με πολιτικό και πατριωτικό περιεχόμενο. Τα επόμενα χρόνια o Α. ταξίδεψε σε διάφορες χώρες (Ισπανία, Ολλανδία, Αγγλία, Μαρόκο, Τουρκία και Γαλλία) και τις εντυπώσεις του από αυτά περιέγραψε με μεγάλη παραστατική δύναμη και ισχυρή παρατηρητικότητα στα βιβλία του Ισπανία (1872), Ολλανδία (1874), Αναμνήσεις από το Λονδίνο (1874), Μαρόκο (1876), Κωνσταντινούπολη (1877) και Αναμνήσεις από το Παρίσι. Το 1874 κυκλοφόρησε στο Μιλάνο μια συλλογή νέων διηγημάτων του με τον τίτλο Σκόρπια φύλλα, στα οποία ιχνηλατείται με μεγαλύτερη σαφήνεια η ιδεαλιστική του θεώρηση του κόσμου, ενώ το 1892, πάλι στο Μιλάνο, ο δεύτερος τόμος που περιείχε διηγήματα σχολικού περιεχομένου με τον γενικό τίτλο Για το σχολείο και το σπίτι. Το 1866 δημοσιεύτηκε στο Μιλάνο το κορυφαίο έργο του Καρδιά, που μεταφράστηκε σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες και στο οποίο περιέγραφε με απαράμιλλη λυρική δύναμη την ιστορία ενός μαθητή της τρίτης τάξης του δημοτικού σχολείου. Στα αξιόλογα παιδικά του βιβλία θα πρέπει να αναφερθούν και το Παιδιά, που απαρτίζεται από μια σειρά ομιλιών που απευθύνονται στα παιδιά, καθώς και το Αναμνήσεις από την παιδική ηλικία και το σχολείο (1891), μια ομάδα μικρών διηγημάτων. Στα κυρίως λογοτεχνικά έργα του ανήκουν και τα: Στον ωκεανό (1889), Στην πύλη της Ιταλίας (1890), Μυθιστόρημα ενός μαέστρου και Η ανώνυμη επιστολή. Ο Α. έγραψε επίσης μια σειρά φιλολογικών μελετών που κυκλοφόρησαν το 1881 με τον τίτλο Φιλολογικές πραγματείες, όπου εξέταζε με σπάνια κριτική οξυδέρκεια το έργο του Ζολά, του Δοδέ, του Δουμά, του Κολίν, του Οζιέ και του Δερουλέτ. Το 1883 δημοσιεύτηκε η ηθικοφιλοσοφική του πραγματεία Οι φίλοι και το 1905 μια αισθητική του εργασία γύρω από τη χρήση της ιταλικής γλώσσας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Α. ενστερνίστηκε τον σοσιαλισμό, πιστεύοντας ότι η ανθρώπινη πρόοδος είναι στενά συνυφασμένη με την πραγμάτωση των αιτημάτων του.